Το καυτό παρασκήνιο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και ο κίνδυνος που διατρέχει η Ελλάδα – Η προσπάθεια να μην διαλυθούν οι παλαιοί μέτοχοι και γιατί θα ήταν καταστροφή η κρατικοποίηση των τραπεζών

 Άρθρο κ. Αλέξανδρου Μωραϊτάκη, Υποψήφιου Βουλευτή ΝΔ  Α’ Αθήνας, Προέδρου ΣΜΕΧΑ, Προέδρου NUNTIUS ΑΧΕΠΕΥ, Μέλους Δ.Σ. Συνεγγυητικού, Πιστοποιημένου Αναλυτή & Συμβούλου Διεθνών και Ελληνικών Αγορών που δημοσιεύθηκε στο Bankingnews.gr, στις 9/4/2011.

 


Τραπεζίτες και κυβερνητικά στελέχη εδώ και μερικές μέρες συμμετέχουν σε ένα μαραθώνιο διαβουλεύσεων προκειμένου να καταλήξουν στον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Δυστυχώς, οι πληροφορίες που συλλέγω δείχνουν πως το κοινό καλό και η άμεση επιστροφή στην ανάπτυξη μέσω της τραπεζικής ισχυροποίησης και επομένως συμβολής στην οικονομία δεν είναι και τόσο άμεση προτεραιότητα για ορισμένους.

Από τη μεριά των τραπεζών γίνεται προσπάθεια να μην διαλυθούν οι παλιοί μέτοχοι. Αυτή η προσπάθεια είναι εξαιρετικής σημασίας, καθώς οι μέτοχοι είτε αυτοί είναι ξένοι, είτε μικροεπενδυτές Έλληνες, πρέπει να λάβουν κάτι ουσιαστικό προκειμένου να συμμετάσχουν στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που θα γίνουν. Πρέπει να εμπιστευτούν το σύστημα, ώστε να επενδύσουν. Αν η σχέση είναι σωστή, αν οι αυξήσεις γίνουν με ίσους όρους για επενδυτές και Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, είναι κατά την άποψή μου πιθανότερη και πιο γρήγορη η επιστροφή στην ανάπτυξη. Είναι πιθανότερο οι ξένοι επενδυτές να εμπιστευτούν το τραπεζικό σύστημα αν υπάρξει σωστός τρόπος ανακεφαλαιοποίησης και επομένως πιθανότητες υπεραξιών στο μέλλον. Αν ο τρόπος δεν είναι δίκαιος τότε επενδύσεις από ιδιώτες δεν θα γίνουν και η ανάπτυξη θα καθυστερήσει. Θα κρατικοποιηθούν οι τράπεζες και όπως όλα δείχνουν, γιατί κάποια κυβερνητικά στελέχη ακόμα και αυτές τις δύσκολες ώρες προωθούν μικροσυμφέροντα, θα γίνουν νέες ΔΕΚΟ προώθησης συμφερόντων.

Κάποιοι προεκλογικά προσπάθησαν να “μετατάξουν” τους εργαζόμενους στις τρεις συνεταιριστικές τράπεζες, τις οποίες η Τράπεζα της Ελλάδος ανακάλεσε τη λειτουργία τους στην Εθνική Τράπεζα. Σκεφτείτε τι θα γίνει αν το δημόσιο μελλοντικά ελέγχει τις μεγάλες τράπεζες της χώρας. Δάνεια χωρίς έλεγχο σε κόμματα, κομματικές προσλήψεις από το παράθυρο, προώθηση συγκεκριμένων συμφερόντων, παχυλούς μισθούς στα “δικά τους παιδιά” κτλ. Δυστυχώς κάποια πολιτικά στελέχη “παλαιάς κοπής”, δεν έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως οι εταίροι μας μπορεί κάποια στιγμή να αποφασίσουν να πάρουν το ρίσκο της Ελληνικής κατάρρευσης και να σταματήσουν να μας χρηματοδοτούν, επειδή βλέπουν την ανικανότητα ορισμένων να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις, αντί να προωθούν συμφέροντα που σκοπό έχουν την επανεκλογή τους. Ο λαός πρέπει να τους “τιμωρήσει” και να να επιλέξει στις επερχόμενες εκλογές, ανθρώπους με γνώσεις που ξέρουν τι χρειάζεται ο τόπος. Πρέπει τα πολιτικά σχήματα όχι μόνο να δείξουν στους πολίτες το δρόμο που οδηγεί στην έξοδο από την κρίση, πρέπει να δείξουν και να αποδείξουν την ορθότητα των μέτρων που θα λάβουν ώστε να βγούμε από την κρίση, να αποδείξουν ότι αυτά τα μέτρα μπορούν να υιοθετηθούν και φυσικά να αναλύσουν με επιχειρήματα κάθε μέτρο που θα λάβουν ώστε να σταματήσει ο κατήφορος.

Οι εταίροι έχουν δείξει ότι μας στηρίζουν, ασχέτως αν ακούγονται πολλά αυτήν την περίοδο για τη στάση τους, μερικά εκ των οποίων είναι ορθά και πρέπει να χρησιμοποιηθούν από την επόμενη κυβέρνηση ως μέσο πίεσης προκειμένου να γίνει η επαναδιαπραγμάτευση που απαιτείται. Όμως πρέπει να ξέρουν για παράδειγμα πως εκτός από τα δάνεια που δίνουν στη χώρα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει δανείσει το τραπεζικό σύστημα της χώρας με κεφάλαια που ανέρχονται στο μισό εγχώριο ΑΕΠ. Αυτή δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως κίνησης Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Πολλά από αυτά τα κεφάλαια έχουν δοθεί με επιτόκιο 1%. Σήμερα βέβαια οι τράπεζες επειδή δεν έχουν τις απαιτούμενες εγγυήσεις δανείζονται από τον ELA με επιτόκιο 3,5%. Σκεφτείτε που θα ήταν σήμερα το τραπεζικό σύστημα, η χώρα και οι καταθέσεις των πολιτών αν δεν υπήρχε αυτή η βοήθεια.

Πρέπει λοιπόν να αξιοποιήσουμε δημιουργικά και τη νέα βοήθεια που μας παρέχεται και να μετατρέψουμε τις τράπεζες σε μοχλό σωστής και βιώσιμης ανάπτυξης για τη χώρα με όρους που δεν θα καταστρέφουν τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μικρομετόχους και δεν θα μετατρέπουν τα τραπεζικά ιδρύματα σε “κέντρα εξασφάλισης κομματικών στρατών”.