Η πληρωμή των CDS και το φέσι στους ιδιώτες
Η πληρωμή των CDSs αποτελεί αρνητική εξέλιξη έστω κι εάν εμείς δεν έχουμε ως χώρα οικονομικές εκταμιεύσεις.
Παράλληλα, διαψεύδονται πανηγυρικά όλοι εκείνοι που υποστήριζαν τους προηγούμενους μήνες ότι θα προχωρήσουμε στη δημοσιονομική εξυγίανση και θα πάρουμε τα μέτρα εκείνα ώστε οι κερδοσκόποι να καούν.
Γιατί δεν προχωρήσαμε έγκαιρα στα αναγκαία μέτρα; Οφείλεται σε σκοπιμότητα ή σε φόβο για το πολιτικό κόστος;
Με την πληρωμή των CDSs όσοι πόνταραν στη χρεοκοπία της χώρας κερδίζουν σήμερα δισεκατομμύρια, ενώ την ίδια ώρα Έλληνες αποταμιευτές χάνουν την περιουσία τους γιατί στήριξαν τη χώρα αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα, γιατί πίστεψαν αυτούς που από κυβερνητικές θέσεις με στόμφο διακήρυτταν ότι η χώρα δε θα χρεοκοπήσει και τα ομόλογα δεν θα κουρευτούν.
Μάλιστα, τους έδωσαν και αφορολόγητο τόκο ετησίως, δηλαδή 0,50% πρόσθετη καθαρή απόδοση, ενώ τώρα τους παίρνουν 70% επί της συνολικής αξίας των ομολόγων. Όσοι όμως έλεγαν πως δεν θα πληρωθούν τα CDSs και δεν θα χάσουν οι ιδιώτες παραμένουν στη θέση τους ή και αναβαθμίζονται, ενώ οι ιδιώτες θα πρέπει να περιμένουν 30 χρόνια για να πάρουν τα κουρεμένα χρήματά τους πίσω, εάν τα πάρουν φυσικά.
Τώρα λένε πως είναι μικρό το ποσό που θα πληρωθεί για CDSs και δεν θα πληρωθεί από τη χώρα. Δεν μας λένε όμως πόση ζημιά κάνει στην αξιοπιστία της χώρας και πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να βγει αυτή ξανά στις αγορές Δηλαδή, πριν από λίγο καιρό δεν έπρεπε να πληρωθούν και τώρα δεν μας αφορά;
Είναι τυχαίο ότι τα νέα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου είναι διαπραγματεύσιμα στο 25% – 30% της αξίας τους στη δευτερογενή αγορά;
Η αλήθεια είναι -και πάντα δεδομένων των εξελίξεων και των συνθηκών που διαμορφώθηκαν- πως το ποσό των CDSs δεν πληρώνεται από την Ελλάδα και τη χώρα θα έπρεπε πρωτίστως να την ενδιαφέρει η μείωση του χρέους, χωρίς όμως να καταστρέφεται ο παραγωγικός ιστός της.
Μήνες τώρα κάποιοι καλλιεργούσαν στον λαό την άποψη ότι αν πληρωθούν τα CDSs θα καταστραφεί η χώρα. Κακώς έπραξαν, αλλά μάλλον οι γνώσεις τους γύρω από τα θέματα των αγορών δεν ήταν επαρκείς, όπως αποδεικνύεται συνεχώς και γι’ αυτό τις δαιμονοποιούν, διότι ούτε καν τις καταλαβαίνουν.
Η χώρα καταστρέφεται επειδή διαλύεται ο παραγωγικός της ιστός. Επειδή κάποιοι έβαλαν τις αποταμιεύσεις μιας ζωής, τα δίδακτρα των παιδιών τους κ.τ.λ. σε ελληνικά ομόλογα, γιατί θεωρούσαν αυτήν την επένδυση την πιο ασφαλή. Και είναι περισσότεροι από 12.000 αυτοί οι επενδυτές.
Τα νούμερα που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Άλλη μία ασχετοσύνη των υπευθύνων που είναι μέρος του πολιτικού προσωπικού. Οι 12.000 είναι ονόματα που βρίσκονται στη διάφανη πλατφόρμα του ΣΑΤ που χειρίζεται η ΕΧΑΕ, λόγω του ότι το Δημόσιο έδωσε φορολογικά κίνητρα μηδενικής φορολόγησης τόκου για όσους τα κρατούσαν ήδη μέχρι τη λήξη και έπρεπε τα ονόματα των κρατούντων τα ομόλογα να είναι υπό έλεγχο ως προς τη μη μεταπώληση.
Οι τράπεζες αγοράζουν όμως στο όνομά τους ομόλογα από την πρωτογενή αγορά και στη συνέχεια χέρι με χέρι τα μοιράζουν σε επενδυτές πάλι στην πρωτογενή αγορά, αλλά οι τελικοί επενδυτές δεν εμφανίζονται ως κάτοχοι. Η τράπεζα εμφανίζεται. Δεν έχει καμιά σχέση η αγορά ομολόγων με τη διαφανή και ασφαλή αγορά του Χ.Α., όπου οι τίτλοι, μετοχές και ομόλογα φυλάσσονται στο όνομα και για λογαριασμό του τελικού επενδυτή.
Επομένως, δεν είναι μόνο 12.000 τα φυσικά πρόσωπα που ζημιώνονται. Πιστεύω ότι πρέπει να αποκατασταθεί το κούρεμα των κατόχων ομολόγων με διάφορες δημιουργικές ιδέες, που οι γνώστες των αγορών μπορούμε να υλοποιήσουμε.
Για παράδειγμα, να λάβουν τίτλους επιφανειών. Δηλαδή παίρνουμε μια έκταση του Δημοσίου, π.χ. το Ελληνικό. Την κάνουμε εταιρία. Εκδίδουμε τίτλους της εταιρίας. Το Δημόσιο κρατά την πλειοψηφία. Ένα μέρος το δίνει στους Έλληνες ομολογιούχους για αποζημίωση και ένα άλλο μέρος το πουλάει στην αγορά για να χρηματοδοτήσει την αξιοποίηση της έκτασης με υψηλή προστιθέμενη αξία για τη χώρα μας. Άλλη ιδέα αποζημίωσης των ομολογιούχων είναι ο σχηματισμός εταιριών με πρόσθετη χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.
Υπάρχουν και άλλες πιο σύνθετες λύσεις που μπορούμε να υλοποιήσουμε με τη συνεργασία των ομολογιούχων, που έχουν αξιόλογη προσωρινή διοικούσα επιτροπή, όπως διαπίστωσα σε πρόσφατη συνάντησή μας.
Είναι δε ιδιαίτερα σημαντική η αποζημίωση των ομολογιούχων για τους εξής λόγους:
Η κατάθεση μέχρι 100.000 ανά λογαριασμό και ανά τράπεζα έχει την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και σε αυτό αποβλέπουν οι καταθέτες, έστω και εάν γίνεται από το ΤΕΚΕ.
Τώρα όμως η υπέρτερη απευθείας υποχρέωση του ελληνικού δημοσίου αθετείται. Πώς το Δημόσιο λοιπόν θα υλοποιήσει υποχρεώσεις τρίτων, όπως είναι το ΤΕΚΕ, εάν, ο μη γένοιτο, συμβεί το έκτακτο συστημικό απευκταίο γεγονός;
Πώς δίνεις 30χρονο ομόλογο σε έναν 70χρόνο συνταξιούχο; Οι αγορές τα προσέχουν αυτά. Είναι τραγικό λάθος αξιοπιστίας. Δυστυχώς, η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα με την τρόικα πρέπει να αλλάξει αμέσως και να ισχυροποιηθεί από αυτούς που γνωρίζουν σφαιρικά όλα τα σχετικά θέματα των αγορών, σε λεπτομέρειες μάλιστα. Ο λαός που αποφασίζει πρέπει αυτά να τα έχει υπόψη του στις κάλπες όπου θα κληθεί σύντομα να επιλέξει, εάν πράγματι θέλει καλύτερες μέρες και όχι μία από τα ίδια.
Επιστρέφοντας στο ζήτημα των CDSs, προσωπικά θεωρώ μείζον θέμα ποιοι θα πληρωθούν. Δεν αρκεί ότι δεν εκταμιεύει η χώρα χρήματα. Δεν αρκεί να μάθουμε μόνο τα ονόματα των τραπεζών που θα πληρώσουν τα ασφάλιστρα κινδύνου και τα ονόματα εκείνων που θα λάβουν τα ποσά. Οφείλει η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών να μάθει και να δημοσιεύσει όλα τα ονόματα. Να γίνουν γνωστά τα ονόματα των τελικών πελατών των τραπεζών.
Μόνο έτσι θα διαλυθούν οι σκιές, μόνο έτσι θα ξέρει η χώρα αν “μεταξύ των φίλων”, των “πατριωτών” υπάρχουν και κάποιοι που πλούτισαν ποντάροντας στον πόνο, ή αν κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν δυνατότητες πρόσβασης σε προνομιακή πληροφόρηση, ή αν κάποιοι, ακόμη χειρότερο, σκόπιμα οδήγησαν σε ουσιαστική χρεοκοπία τη χώρα για να κερδίσουν από τα CDSs.
Δεν ενδιαφέρει να γίνουν γνωστά ονόματα ξένων επενδυτών αρκεί να μην κρύβονται Έλληνες με παρένθετα πρόσωπα ξένους. Ενδιαφέρει να μάθει ο ελληνικός λαός αν μεταξύ των κερδοσκόπων υπάρχουν Έλληνες αξιωματούχοι που κέρδισαν με σκοπιμότητα, αφού με πράξεις ή παραλείψεις τους φθάσαμε ως εδώ, ή είχαν προνομιακή πληροφόρηση που εκμεταλλεύθηκαν και αν μεταξύ αυτών υπάρχουν γνωστά ονόματα. Γιατί αν υπάρχουν θα πρέπει να έρθουν αντιμέτωπα με την Ελληνική Δικαιοσύνη και τη λαϊκή χλεύη.