Tα πορτοφόλια δεν ψηφίζουν
Έκπληκτος παρακολουθώ τους τελευταίους μήνες αυτό το μεγάλο παζάρι που βρίσκεται σε εξέλιξη για το μέλλον της Ευρώπης. Ακόμα πιο έκπληκτος, όμως, είμαι από τη στάση των μεγάλων δυνάμεων και ειδικά της Γερμανίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι πλέον όπως την ξέραμε. Δεν είναι μία ένωση χωρών που συναποφασίζουν, όπως γινόταν πριν από χρόνια. Αναρωτιέμαι αν κάποιες χώρες βρίσκονται σε ομηρία, αν είναι μέλη πραγματικά αυτής της ένωσης. Θυμάμαι τα προηγούμενα χρόνια να συνεδριάζει η Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να αξιοποιούνται τα πολλά όργανα και οι δεκάδες επιτροπές και να βρίσκουν την κοινή συνισταμένη. Και τότε, βέβαια, η γνώμη του ισχυρού είχε μία ιδιαίτερη σημασία, αλλά υπήρχαν όλες οι χώρες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Η Γερμανία και η Γαλλία αποφασίζουν για το μέλλον όλων των χωρών, και πιο συγκεκριμένα η Γερμανία προσπαθεί να επιβάλει την άποψή της στα υπόλοιπα κράτη, κάνοντας χρήση της οικονομικής της δύναμης.
Αυτή είναι η σύγχρονη Δημοκρατία; Αυτή είναι Ένωση Ισχυρών ή Ένωση Χωρών της Ευρώπης; Πόσο επικίνδυνα είναι όλα όσα συμβαίνουν;
Φανταστείτε έπειτα από μερικά χρόνια, και αφού θα έχει συνεχιστεί αυτή η τακτική, η εκλογή κυβερνήσεων να γίνεται με βάση το μέγεθος του τραπεζικού λογαριασμού του κάθε πολίτη. Να μην ψηφίζει η κάθε χώρα ως ίση απέναντι στις άλλες, αλλά να ψηφίζουν μόνο οι ισχυροί και οι φτωχοί να πρέπει να υιοθετούν τις αποφάσεις των ισχυρών. Να μην ψηφίζουν όλοι οι Έλληνες για το μέλλον τους, αλλά μόνο αυτοί που έχουν χρήματα.
Πόσο επικίνδυνα είναι όλα αυτά που διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες; Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα συνάντηση των Μέρκελ – Σαρκοζί και οι δυο τους αποφάσισαν τι θα ισχύσει στην Ευρώπη; Τι θα ψηφίσουν οι χώρες στη σύνοδο κορυφής; Ξεχνάμε πως ιδέα της κ. Μέρκελ ήταν η συμμετοχή των ιδιωτών στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, με αποτέλεσμα τώρα να μην αγοράζουν οι επενδυτές ούτε γερμανικά ομόλογα; Είναι δυνατόν μία χώρα να έχει όλα τα δικαιώματα και να θεωρεί ότι μόνο αυτή έχει δίκιο;
Το πιο δυσάρεστο, όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι πως καμία χώρα δεν αντιδρά. Καμία χώρα δεν ζητάει να συνεδριάζουν τα αρμόδια όργανα και να κατατίθενται εκεί οι προτάσεις και όχι οι αποφάσεις των ισχυρών. Όλοι περιμένουν να ακούσουν τι αποφάσισε η Γερμανίδα καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, για το μέλλον της Ευρώπης. Κανείς δεν αντιδρά, κανείς δεν ζητάει να επιστρέψουμε σε αυτά που ίσχυαν πριν ξεσπάσει η κρίση.
Ευτυχώς που υπάρχουν κάποια δημοσιεύματα και απόψεις προσωπικοτήτων από το εξωτερικό που καυτηριάζουν τη στάση της Γερμανίας, και μάλιστα κάποιοι κάνουν λόγο για έναν διαφορετικό πόλεμο της Γερμανίας, σε μία προσπάθεια να επιβληθεί και να ηγηθεί της Ευρώπης.
Όμως, πρέπει οι κυβερνήσεις να υψώσουν το ανάστημά τους. Πρέπει να δούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μία ένωση χωρών που σκοπό έχει να προστατεύει η μία την άλλη, να βοηθάει η μία την άλλη, αλλά και φυσικά ως μία Ευρώπη με κανόνες, όπου δεν θα μπορεί να κάνει η κάθε χώρα ό,τι θέλει.
Αυτήν την Ευρώπη πρέπει οι λαοί να διεκδικήσουν. Αλλιώς τι νόημα θα έχει η συμμετοχή της χώρας μας σε μία Ευρώπη στην οποία θα είμαστε σκλάβοι και δεν θα έχουμε δικαίωμα λόγου; Σε μία Ευρώπη όπου θα μας λοιδορούν, θα μας θεωρούν το μαύρο πρόβατο και θα είμαστε το παράδειγμα προς αποφυγή; Σε μία Ευρώπη όπου θα μας επιβάλλει η Γερμανία αυτά που θέλει και εμείς θα πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι και να εκτελούμε τις διαταγές της;
Η χώρα που δίδαξε τι εστί Δημοκρατία στον κόσμο οφείλει σήμερα να θυμίσει ξανά στην Ευρώπη ότι τα πορτοφόλια δεν ψηφίζουν.