Υπερβολικά τα δημοσιεύματα ξένων ΜΜΕ για την Ελλάδα
Γινόμαστε όλοι καθημερινά σχεδόν παρατηρητές των πρωτοσέλιδων δημοσιευμάτων του διεθνούς οικονομικού τύπου για τα δημοσιονομικά ζητήματα της χώρας. Μάλιστα, ορισμένα από τα κείμενα που καθημερινά δημοσιεύει ο βρετανικός οικονομικός τύπος (συχνά είναι και πρωτοσέλιδα!) περιλαμβάνουν κινδυνόλογα στοιχεία, θεωρώντας περίπου ως συντελεσμένη ήδη τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας.
Ας δούμε, λοιπόν, μερικές χρήσιμες ίσως επισημάνσεις για το φαινόμενο της υπέρμετρης δημοσιότητας που «απολαμβάνει» η ελληνική οικονομία το τελευταίο διάστημα.
1. Αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της χώρας μας η σημερινή δυσμενής δημοσιονομική κατάσταση, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα και η αναξιοπιστία των υποβαλλόμενων στατιστικών στοιχείων στην Ε.Ε. καθώς πλειάδα χρόνιων παθογενειών ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν. Επομένως, εμείς με τα πεπραγμένα μας έχουμε προσφέρει προς τις αγορές τη δυνατότητα για καθημερινή υποτιμητική κερδοσκοπία των κάθε μορφής funds, που ευλόγως επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση των αποδόσεών τους με κάθε πρόσφορο τρόπο.
2. Είναι κατά συνέπεια πρωταρχικής σημασίας να επιδιώκεται σε καθημερινή βάση η περιστολή των κρατικών δαπανών και η αύξηση των κρατικών εσόδων, τουλάχιστον για την επόμενη τριετία. Οποιαδήποτε αποκλίνουσα συμπεριφορά από αυτούς τους στόχους γίνεται πλέον άμεσα ορατή από τις αγορές που άγρυπνα πλέον μας παρακολουθούν και ήδη δυσπιστούν, θεωρώντας ότι τα μέτρα για την επίτευξη των στόχων του Π.Σ.Α. δεν έχουν ποσοτικοποιηθεί επαρκώς.
3. Τα δημοσιεύματα για την Ελλάδα είναι συχνότατα υπερβολικά, εσφαλμένα και κινδυνολογικού χαρακτήρα ενώ χαμηλός βαθμός δημοσιότητας δίνεται στις διαψεύσεις των ανώτατων αξιωματούχων της ΕΕ. Για παράδειγμα, η σύνδεση του σημερινού ελληνικού χρέους με εκείνο της Ρωσίας του 1998 και της Αργεντινής του 2001 με δεδομένα εντελώς διαφορετικά, είναι τουλάχιστον άστοχη. Υπάρχουν, ωστόσο, δύο ανομολόγητοι στόχοι που επιδιώκονται: η καταβολή υψηλότερων αποδόσεων προς τους πιστωτές της χώρας (μέσω της συνεχούς αύξησης των spread επί των επιτοκίων των ομολόγων) και η απόπειρα υπονόμευσης της ευρωζώνης μέσω της καλλιέργειας σεναρίων αποχώρησης της Ελλάδος από το ευρώ.
4. Η Ελλάδα δεν μπορεί να φιμώσει το διεθνή οικονομικό τύπο έστω και αν μέγα μέρος των δημοσιευμάτων έχουν διαβλητό περιεχόμενο. Μπορεί βεβαίως να υποστηρίζει τις απόψεις της. Κυρίως όμως οφείλει να πράξει χωρίς καθυστέρηση όσα πρέπει σε σχέση με τη σταθεροποίηση των δημοσιονομικών μεγεθών αλλά και τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα αντιμετωπίσουν τις χρόνιες παθογένειες.
5. Οφείλει τέλος να δρομολογήσει τις ενέργειες εκείνες που θα σηματοδοτήσουν την προσδοκία ότι η ανάπτυξη σύντομα θα επανέλθει. Δεδομένου δε ότι δεν μπορεί να δρομολογηθεί ένα φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, τί μπορεί να γίνει γι’αυτό; Ειδικού σκοπού (ad hoc) πρωτοβουλίες, όπως δρομολόγηση συγκεκριμένων επενδυτικών σχεδίων ενδιαφέροντος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων της χώρας. Η άρση εμποδίων γραφειοκρατικού χαρακτήρα και η καταπολέμηση της διαφθοράς στη διαδικασία λήψης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών. Ορισμό καταξιωμένων προσωπικοτήτων σε ειδικού σκοπού αποστολές (π.χ, ο Obama και ο Σαρκοζί αναθέτουν σε τέτοια πρόσωπα πρωτοβουλίες για σημαντικά οικονομικά ζητήματα). Διαφοροποίηση των πηγών κάλυψης του δανειακού προγράμματος από ασιατικές χώρες (Κίνα, κυρίως) με ταυτόχρονη επιδίωξη συμφωνιών «τύπου Cosco» και σε άλλα πεδία (π.χ. εκσυγχρονισμός σιδηροδρομικού δικτύου). Και τέλος, εκπόνηση σχεδίου για τις επιθυμητές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες με γνώμονα τις ιδιαιτερότητες-συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας (γεωπολιτικά, μορφολογικά, κλιματολογικά, πολιτιστικά), ώστε να προσανατολισθεί κατάλληλα η ιδιωτική πρωτοβουλία.