Η ώρα της ευθύνης
H σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τη διερεύνηση των συνθηκών που οδήγησαν στην κατάρρευση των δημοσίων οικονομικών είναι απαραίτητη, όπως υποστηρίζει όλος ο ελληνικός λαός. Και τούτο διότι:
1. Η χώρα υφίσταται πρωτοφανή διεθνή διασυρμό από την πραγματικά εφιαλτική δημοσιονομική εικόνα. Τα ελληνικά οικονομικά στοιχεία και προβλέψεις γίνονται δεκτά με καχυποψία από τους εταίρους μας στην Ε.Ε., αλλά και από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το γεγονός αποτελεί μια από τις σοβαρότερες αιτίες της κατακόρυφης αύξησης του κόστους δανεισμού της χώρας. Η διερεύνηση των συνθηκών, κάτω από τις οποίες εξαπατήθηκαν (εκ δόλου, πιθανότατα) οι διεθνείς συνομιλητές μας καθώς και οι Έλληνες πολίτες με μεθοδεύσεις απόκρυψης των πραγματικών στοιχείων για τη δημοσιονομική κατάσταση είναι απολύτως αναγκαία, όπως και η απόδοση ευθυνών (πολιτικών ή/και ποινικών) στους υπευθύνους, ως ένα βήμα προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης της διεθνούς αξιοπιστίας της ελληνικής Κυβέρνησης. Η απάτη με τα στατιστικά στοιχεία δεν μπορεί να αποτελέσει άλλο ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία, χωρίς να διατρέχουμε τον κίνδυνο όχι μόνο να υπονομευθεί για μακρά περίοδο η αξιοπιστία της χώρας, αλλά ενδεχομένως και να επαναληφθούν ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον.
2. Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τη διετία 2008-9, η σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας τέθηκε σε σοβαρή δοκιμασία από ολέθριες διαχειριστικές πρακτικές, που προκάλεσαν την ανεξέλεγκτη διόγκωση των δημοσίων δαπανών και την πρωτοφανή μείωση των δημοσίων εσόδων. Οι δημόσιες δαπάνες, που ακόμη και όταν διοργανώθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες ελάχιστα είχαν υπερβεί το 45% του ΑΕΠ, έφθασαν τη διετία 2008-9 στο 50% του ΑΕΠ. Αυτή η προσθήκη των 12 δις. ευρώ ετησίως, αποτελεί κύρια αιτία της δημοσιονομικής κατάρρευσης του 2009 και θα ήταν σκόπιμο να διερευνηθούν σε βάθος οι συνθήκες υπό τις οποίες οδηγηθήκαμε στην εξέλιξη αυτή, καθώς υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα σφαλμάτων και διαχειριστικής ανεπάρκειας, αλλά και μιας συστηματικής προσπάθειας λεηλασίας του δημοσίου πλούτου για την εξυπηρέτηση προσωπικών επιδιώξεων, που πιθανότατα ενέχει στοιχεία δόλου. Το ίδιο ισχύει και για την πρωτοφανή κατάρρευση των δημοσίων εσόδων, που είχε τέτοια έκταση και ένταση, ώστε να μην μπορεί να αποδοθεί μόνο στις οικονομικές συνθήκες ή σε ορισμένες άστοχες επιλογές. Για παράδειγμα, είναι διάχυτες οι φήμες στην αγορά, που έχουν φθάσει σε ορισμένες περιπτώσεις και στη Βουλή, για σειρά χαριστικών φορολογικών πράξεων και θα ήταν σκόπιμο να διερευνηθούν κατά προτεραιότητα οι πράξεις συμβιβασμού ισχυρών επιχειρήσεων με τις φορολογικές Αρχές.