Πώς θα βγει η Ελλάδα από την Κρίση
Άρθρο του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη, Προέδρου του ΣΜΕΧΑ, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 5/1/2009
Από το Σεπτέμβριο του 2008, η πιστωτική κρίση έχει επεκταθεί ταχύτατα από τις χρηματαγορές στην υπόλοιπη οικονομία.
Τα εντυπωσιακά και μεγάλα μέτρα στήριξης από όλες τις κυβερνήσεις έχουν σταθεροποιήσει μεν το χρηματοοικονομικό σύστημα αλλά δεν έχουν παρουσιάσει σημεία γρήγορης ανάκαμψης. Η ανάκαμψη θα έρθει στο τέλος του 2009όταν ληφθούν μέτρα στήριξης της ζήτησης.
Στην περίπτωση της Ελλάδος ειδικότερα, για να επέλθει ανάκαμψη θα πρέπει μεταξύ άλλων:
1. Να λυθεί άμεσα το πολιτικό πρόβλημα που έχει ανακύψει. Η νέα Κυβέρνηση θα πρέπει να δείξει πυγμή και αποφασιστικότητα ενώ ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών πέραν των τυπικών προσόντων να διαθέτει και εξουσία ώστε να επιβάλλει τις απόψεις του για προϋπολογισμό μηδενικής βάσης και οικονομίες στα άλλα Υπουργεία. Την θέση του συγκεκριμένου Πρωθυπουργού της Ελληνικής Οικονομίας θα πρέπει να καταλάβει άνθρωπος που ο ίδιος ή έστω όλη η ομάδα του να έχει εμπειρία της αγοράς και πιστοποιημένη τεχνογνωσία σε όλους τους τομείς της Οικονομίας δηλαδή μακροοικονομικές, χρηματοοικονομολογικές, διεθνείς χρηματιστηριακές, τραπεζικές σε δάνεια, σε θέματα διαχείρισης διαθεσίμων, νομικές, και προπαντός να έχει κέφι για δουλειά, να προσφέρει πολλές ώρες εργασίας, να ξέρει να ακούει και να αξιολογεί προς το συμφέρον του λαού προτάσεις ανάπτυξης. Yπό τις παρούσες συγκυρίες πρέπει να αναλάβει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ή/και κάποιος/κάποια που φιλοδοξεί να γίνει Πρωθυπουργός. Πολιτικά πρόσωπα χωρίς κατάλληλη τεχνογνωσία και εμπειρία ή/και Καθηγητές Πανεπιστημίων με γνώση ενός μόνο μικρού τομέα του συνόλου της Οικονομίας, δεν συγκεντρώνουν πιθανότητες επιτυχίας που θα αποβεί προς το συμφέρον του Ελληνικού λαού.
2. Λαμβανομένων υπόψη και των παρουσών συνθηκών, θα πρέπει να καταρτισθεί για κάθε Υπουργείο προϋπολογισμός μηδενικής βάσης, ήτοι οι δαπάνες να υπολογισθούν εξαρχής μία προς μία και να αιτιολογηθούν πλήρως.
3. Θα πρέπει επίσης να αυξηθεί η δημόσια κατανάλωση, που σε συνδυασμό με τις κατάλληλες μειώσεις της φορολογίας και τα ανάλογα δημοσιονομικά μέτρα, θα τονώσουν την ενεργό ζήτηση και θα προσελκύσουν επενδύσεις. Ήδη Αμερική και Κίνα έχουν κάνει βήματα σε αυτή την κατεύθυνση, δείχνοντας τον δρόμο και στην Ευρώπη.
Βασικό όμως μέτρο εξόδου από την κρίση, που μακροπρόθεσμα δεν θα επηρεάσει αρνητικά τα δημόσια οικονομικά, παραμένει η υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πολιτικής. Όπως ανέφερε ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στο ECONOMIST τον Μάιο 2005, «ο στρατηγικός στόχος της πολιτικής της Κυβέρνησης είναι να οικοδομήσουμε τις συνθήκες που θα καταστήσουν τη Χώρα μας διεθνές Εκπαιδευτικό, Τουριστικό, Ναυτιλιακό, Τραπεζικό και Εμπορικό Κέντρο», εξαγγελία που δυστυχώς όχι μόνο δεν έχει υλοποιηθεί αλλά τα τελευταία μέτρα του Αυγούστου καθώς και όσα έχουν ληφθεί ως τώρα, οδηγούν στην αντίθετη κατεύθυνση της απομάκρυνσης κεφαλαίων. Ίσως είναι η καταλληλότερη στιγμή να ξεκινήσει η υλοποίηση αυτού του στόχου.
4. Να καθιερωθεί ασυμβίβαστο Υπουργών, Βουλευτών, όπως στην Κύπρο, ΗΠΑ, Μεξικό κ.α., ώστε :
Α) Να διαχωρισθεί η ανεξαρτησία εκτελεστικής και νομοθετικής λειτουργίας, οπότε ο Υπουργός θα ελέγχεται πραγματικά προσεκτικότερα και ανεξάρτητα
Β) Να σταματήσει η ρουσφετολογία κάθε Υπουργού προκειμένου να εκλεχθεί Βουλευτής
Γ) Να αξιοποιηθεί ο χρόνος, το κυριότερο ενεργητικό κάθε Υπουργού, αποκλειστικά στην πρόοδο θεμάτων του Υπουργείου
Δ) Να μελετώνται καλύτερα τα προτεινόμενα νομοσχέδια και να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση πριν την κατάθεση τους και αξιοποίηση όλων των εποικοδομητικών προτάσεων τουλάχιστον της πλειοψηφίας.
Ε) Να αξιοποιούνται οι καλύτεροι που έχουν αποδεδειγμένα την απαραίτητη τεχνογνωσία
5. Να καθιερωθεί ασυμβίβαστο πέραν των δύο τετραετιών οι επιμέρους ιδιότητες του Πρωθυπουργού, των Υπουργών, των Βουλευτών, των Διοικητών ΔΕΚΟ, προκειμένου να επιτευχθεί η ανανέωση, ο εμπλουτισμός με νέες ιδέες, αξιοποίηση ανθρώπων που έχουν τεχνογνωσία, η πάταξη της διαφθοράς.
6. Να διακοπεί με εφαρμόσιμο νομοσχέδιο η διαπλοκή πολιτικής εξουσίας, μεγαλοτραπεζιτών και ιδιοκτητών ΜΜΕ που στερεί με διάφορους τρόπους και προφάσεις, κάθε χρόνο δις ευρώ από το Δημόσιο.