Η οικονομία του … νερού και η πράσινη ανάπτυξη
Η ιδέα της «πράσινης», βιώσιμης ανάπτυξης γίνεται όλο και πιο επίκαιρη διεθνώς, ενώ προβάλει στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης και στο εσωτερικό της χώρας μας.
Η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης γίνεται καλύτερα κατανοητή, αν μελετήσει κανείς προσεκτικότερα τα δεδομένα που αφορούν τη διαχείριση των υδάτινων πόρων στη χώρα μας, αν εξετάσει δηλαδή κανείς αυτό που μπορεί να ονομάσουμε «οικονομία του νερού». Σε ημερίδα με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού εξήχθησαν ενδιαφέροντα συμπεράσματα:
-
– Η λειψυδρία θα «χτυπήσει» τον πλανήτη μας περίπου σε τέσσερις δεκαετίες. Στη χώρα μας, όμως, ελάχιστα γίνονται για την προστασία αυτού του πολύτιμου για τον άνθρωπο αγαθού και ακριβού στο μέλλον. Έχουν γίνει ελάχιστα έργα συγκέντρωσης υδάτων σε τεχνητές δεξαμενές, με αποτέλεσμα να μένουν σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες οι βροχοπτώσεις, ενώ σε άλλες χώρες, ακόμη και με λιγότερες βροχές, εξοικονομούνται μεγάλες ποσότητες υδάτων με τέτοιες σύγχρονες μεθόδους.
-
– Απαιτείται να καλλιεργούνται προϊόντα αποδοτικά μεν αλλά με στάθμιση της αξίας τους και σε κατανάλωση νερού δεδομένου ότι το 95% της κατανάλωσης νερού δαπανάται για αγροτικούς σκοπούς.
-
– Οι αφαλατώσεις θαλασσινού νερού δημιουργούν οικολογικά τραύματα, εάν δεν προσεχθούν οι κατάλληλες προδιαγραφές.
-
– Για τη μόλυνση των υδάτων, από ποικίλες βιομηχανικές και αγροτικές δραστηριότητες εκτός από αυτά που ακούμε και διαβάζουμε συνεχώς στα ΜΜΕ για ύπαρξη καρκινογόνων συστατικών στο νερό σε διάφορες περιοχές της χώρας, ακόμη και το θεωρούμενο πολλές φορές «καθαρό» νερό «καθαρίζει» ή «διατηρείται» με αμφισβητούμενες τεχνικές. Τα εμφιαλωμένα νερά που είναι κατάλληλα, εκτός από το κόστος τους και την ανάγκη σωστής ημερομηνίας ανάλυσης τους για να διατηρηθούν κατάλληλα χρειάζονται τις σωστές φιάλες και θερμοκρασία το πολύ 18 βαθμών κελσίου.
-
– Φθάνουμε, λοιπόν, στο σημείο να αισθανόμαστε ανασφάλεια και για το «αθώο» νερό, που οι περισσότεροι καταναλώνουμε. Και είναι πολύ πιθανό να επιβαρύνεται το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης με μεγάλα ποσά ετησίως, για την αντιμετώπιση παθήσεων που μπορεί να συνδέονται και με την κατανάλωση ακατάλληλου νερού.
Πριν μιλήσουμε, λοιπόν, με γενικεύσεις για την «πράσινη ανάπτυξη», καλό θα ήταν να επιλύσουμε το πόσο ακριβά πληρώνουμε τώρα ως προς την υγεία μας και πόσο ακριβότερα, ως προς το κόστος και την υγεία μας θα πληρώσουμε στο μέλλον την αδιαφορία μας για την επάρκεια και την καταλληλότητα του νερού.