Πετάμε πέτρες στους επιτυχημένους;
Ποιους εκπροσώπους θέλουμε στην πολιτική μας σκηνή; Θέλουμε τους ανθρώπους με επιτυχή επαγγελματική σταδιοδρομία, που αποφασίζουν να ασχοληθούν με τα κοινά; Ή μήπως θέλουμε μόνο τους εκπροσώπους των πολιτικών δυναστειών και τα παιδιά του… κομματικού σωλήνα, που είναι μεν ανεπάγγελτοι, αλλά έχουν μετατρέψει την ενασχόληση με τα κοινά σε προσοδοφόρο επάγγελμα;
Οι επιτυχημένοι του επαγγελματικού στίβου, οι άριστοι της κοινωνίας, δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτοι στον πολιτικό στίβο. Συχνά δε πετροβολούνται με μεγάλη ευκολία, ενώ οι επαγγελματίες της πολιτικής συνήθως μένουν στο απυρόβλητο της κριτικής και σπανίως διερωτόμαστε τι έχουν προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, πριν ζητήσουν να μας εκπροσωπήσουν.
Όπως είδαμε και με την ανακοίνωση των ευρωπαϊκών ψηφοδελτίων των κομμάτων, ελάχιστοι είναι οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες, οι άνθρωποι της αγοράς, που επιλέγονται από τα κόμματα για την πρώτη γραμμή των πολιτικών μαχών. Και αυτό μπορεί να αποδοθεί μόνο στη δική τους απροθυμία να αφήσουν πίσω μια επιτυχημένη και προσοδοφόρα δραστηριότητα προς χάριν της ενασχόλησης με τα κοινά, αλλά και στην καχυποψία – αν όχι ανοικτή εχθρότητα – των κομματικών μηχανισμών έναντι των συμπολιτών μας που έχουν επιτύχει να δημιουργήσουν πλούτο στην επαγγελματική τους ζωή.
Η στάση των κομμάτων, των επαγγελματιών της πολιτικής, αλλά και των ΜΜΕ έναντι των επιτυχημένων επιχειρηματιών μας έχει δείξει ότι αυτοί ελέγχονται με εξαιρετική αυστηρότητα για το επιχειρηματικό τους παρελθόν: Κάθε επιχειρηματική κίνηση του παρελθόντος μπορεί να βρεθεί στο στόχαστρο ανελέητης κριτικής, κάθε περιουσιακό στοιχείο που αποκτήθηκε μπορεί να δώσει αφορμή για δηλητηριώδεις υπαινιγμούς και απαξιωτικά σχόλια, ενώ πολλές φορές οι επιθέσεις αυτές δεν είναι άσχετες με επιδιώξεις και μεθοδεύσεις κομματικών και επιχειρηματικών ανταγωνιστών, που βρίσκουν την ευκαιρία να πάρουν κάποιου είδους ρεβάνς.
Κάθε επιτυχημένος επαγγελματίας είναι πολύ εύκολο να πετροβοληθεί και πολύ περισσότερο από αυτόν που είχε πριν την ενασχόληση του με τα κοινά, ακίνδυνες θέσεις. Και πάντα θα υπάρχουν κάποιοι πρόθυμοι να δώσουν στοιχεία και… «στοιχεία» για πραγματικές ή μη ατασθαλίες.
Όμως, πριν αποδυθούμε στο προσφιλές σε όλους μας λιντσάρισμα, θα πρέπει να αναρωτηθούμε που οδηγούν αυτές οι «εύκολες» επιθέσεις: μήπως εξοστρακίζουμε τους άριστους, μήπως αποκλείουμε οριστικά κάθε σοβαρό και επιτυχημένο επαγγελματία, που μπορεί και θέλει να προσφέρει, από τον πολιτικό στίβο, αφήνοντας το μονοπώλιο της διακυβέρνησης στα παιδιά των κομματικών σωλήνων και των πολιτικών δυναστειών, στους ίδιους δηλαδή ταγούς που έχουν οδηγήσει τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα;