Το φορολογικό παράδειγμα της Μ. Βρετανίας

Άρθρο Αλέξανδρου Μωραϊτάκη, Προέδρου ΣΜΕΧΑ, Προέδρου NUNTIUS ΑΧΕΠΕΥ, Μέλους Δ.Σ. ΕΒΕΑ που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΞΙΑ στις 3/9/2011.

 

Χωρίς βιομηχανία και χωρίς πρώτες ύλες, με ισχυρό ευρώ και με απουσία ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής, η χώρα μας έχει μοναδική διέξοδο και ελπίδα τις Υπηρεσίες (χρηματοοικονομικές, ναυτιλιακές, τουριστικές για 12 μήνες με θεματικά αντικείμενα, ναυτιλιακές, ιατρικές, κλπ). Πρέπει άμεσα να τις αναπτύξουμε με κατάλληλα μέτρα, όπως να αντιγράψουμε τον φορολογικό νόμο που ισχύει στη Μ. Βρετανία και συντελεί να ακμάζει το Λονδίνο. Καθιερώνει ότι ο αλλοδαπός κάτοικος μπορεί να είναι κάτοικος της Μεγάλης Βρετανίας αλλά non-domiciled. Οι έννοιες domiciliation και non-domiciliation εξαρτώνται από το που θέλει ο αλλοδαπός ιδιώτης να ταφεί και ισχύει μόνο για δύο γενεές. Εισάγει διαφορετική φορολογική μεταχείριση για το δικό μας animus, ένα εκ των δύο συστατικών της φορολογικής κατοικίας (το άλλο είναι το corpus), δηλαδή θεωρεί διαφορετικό που θέλει να ζει κάποιος και να έχει φυσική παρουσία 183 ημέρες το χρόνο και διαφορετικό που θέλει να ταφεί. Μπορεί κάποιος αλλοδαπός να μένει προσωρινά στο Λονδίνο, που έχει την φυσική του παρουσία (corpus) και θα έχει διαφορετική φορολογική μεταχείριση, όπως εκτίθεται παρακάτω. Αποτέλεσμα τέτοιας τομής για την χώρα μας θα είναι η προσέλκυση πλούσιων ξένων κεφαλαιούχων και ξένων εταιριών, που τώρα δεν έχουμε.

Η Ελλάδα μπορεί με αυτή τη διαφοροποίηση να προσελκύσει ξένες εταιρείες, διεθνείς εισοδηματίες, ανώτατα στελέχη πολυεθνικών εταιρειών, εύπορους αλλοδαπούς, φυσικά πρόσωπα Θα ισχύει για όλους τους ξένους κατοίκους Ελλάδος, αλλά και Έλληνες, εφόσον τα 3 τελευταία χρόνια ήσαν στο εξωτερικό. Θα απαλλάσσονται μόνο από τα εισοδήματα που αποκτούν ή κατέχουν εκτός Ελλάδος. Το ελληνικό Δημόσιο από την διαμονή και κατανάλωση στη χώρα μας θα κερδίσει ΦΠΑ 23% σε όλες τις εγχώριες καταναλώσεις, φόρο στην κατοικία και του γραφείου, απασχόληση εργαζομένων, ενίσχυση των καταθέσεων, επενδύσεις από την γνώση των τοπικών συνθηκών, φαγητά, εστιατόρια κ.τ.λ. Για τους ξένους να ζητηθεί να έχουν καταθέσεις σε Τράπεζα που λειτουργεί στην Ελλάδα τουλάχιστον 250.000 ευρώ για να τους δοθεί η άδεια παραμονής. Στη Μεγάλη Βρετανία μάλιστα δίνουν και αγγλικά διαβατήρια αντί 5 εκ. λιρών, ενώ στην Ελλάδα τα δίδουμε δωρεάν σε κάποιους αλλοδαπούς χωρίς να γνωρίζουμε βέβαια εάν οι αρμόδιοι λαμβάνουν «δώρο» για αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί εύποροι διεθνείς πολίτες όπως π.χ. ο Αμπράμοβιτς ξοδεύουν, επενδύουν, δραστηριοποιούνται διεθνώς, στο Λονδίνο και από το Λονδίνο. Ομοιάζει με τον δικό μας Ν. 89/67 αλλά ισχύει και για φυσικά πρόσωπα. Ομοιάζει επίσης με τον νόμο περί διεθνών ναυτιλιακών δραστηριοτήτων, με την επιπλέον δυνατότητα ελληνικής αξιοποίησης διεθνών ναυτιλιακών κεφαλαίων.  Οι πλούσιοι αλλοδαποί θα είναι τουρίστες 12 μηνών ή τουλάχιστον 6 μηνών και μιας μέρας. Γιατί στα νησιά πανηγυρίζουν για λίγες μέρες επίσκεψης του Αμπράμοβιτς, ενώ θα μπορούσαν να τον έχουν όπως και άλλους VIPS 12 μήνες; Οι τουρίστες ολίγων ημερών πληρώνουν φόρους; Ασφαλώς όχι. Γιατί λοιπόν να πληρώνουν οι τουρίστες 6 έως 12 μηνών; Στην Ελλάδα αυτός ο νόμος ισχύει στη πράξη αλλά όχι επίσημα. Ακόμη και οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, χρησιμοποιούν μια ενδιάμεση εταιρεία συμμετοχών στην Κύπρο και αφήνουν εκεί κεφάλαια και σημαντικά κέρδη. Επειδή όμως ο επίσημος νόμος το απαγορεύει, αφού στην Ελλάδα φορολογείται ο κάτοικος για όλα τα διεθνή και εγχώρια εισοδήματα, οι νομοταγείς Κροίσοι δεν έρχονται για να μην έχουν προβλήματα, αφού είχαν αυτές τις ευκαιρίες στο Λονδίνο και σε άλλα γνωστά μέρη. Τα πρόσωπα προσκομίζουν όμως επιστολή τραπέζης ότι έχουν τα διαθέσιμα χρήματα να ζήσουν εκεί χωρίς να εργάζονται. Το ίδιο γίνεται και σε άλλα μέρη. Σκεφτείτε με ένα τέτοιο νόμο τι πολλαπλασιαστικά οφέλη θα είχε η Ελλάδα. Πρόσθετοι λόγοι που συνηγορούν υπέρ της χώρας μας όπως το κλίμα, τα νησιά, τα σκάφη, ο θαλάσσιος τουρισμός, η ελληνική μουσική, οι αρχαιολογικοί χώροι, ο πολιτισμός, οι άριστες ιατρικές υπηρεσίες, κ.τ.λ. θα συντελέσουν ώστε να ακμάσουμε οικονομικά και πολιτιστικά. Συμπληρωματικά σημειώνεται ότι στην Ιταλία όποιος αγοράζει ακίνητα και προέρχεται από τρίτη χώρα δεν πληρώνει φόρο μεταβίβασης. Στην Πορτογαλία ο κάτοχος ακινήτων παίρνει πορτογαλικό, δηλαδή ευρωπαϊκό διαβατήριο, που χρειάζονται πολύ όσοι προέρχονται από τρίτες χώρες.