Πράξη πολιτικού εξαγνισμού ο καταλογισμός ευθυνών
Ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η φορολόγηση των καταθέσεων που έχουν στην Ελβετία οι Γερμανοί, αλλάζει τα δεδομένα που ξέρουν οι περισσότεροι Έλληνες και υπό προϋποθέσεις μπορεί να στείλει ένα μήνυμα για τα ελληνικά δημοσιονομικά.
Η κυβέρνηση της Γερμανίας έχει έρθει σε συμφωνία με την Ελβετική κυβέρνηση και από το 2013, μέσω ενός πολύπλοκου μαθηματικού τύπου οι καταθέσεις των Γερμανών στην Ελβετία θα φορολογηθούν κατά 17-34% επί του κεφαλαίου. Είναι πολύ σημαντική εξέλιξη αυτή. Μέχρι τώρα οι καταθέσεις των Ελλήνων φορολογούνται με 10% – 35% επί των τόκων. Κατά μέσο όρο υπολογίζεται ότι η γερμανική κυβέρνηση θα λάβει το 20-25% των συνολικών καταθέσεων των Γερμανών πολιτών στην Ελβετία.
Η εξέλιξη που αφορά την Ελλάδα έχει να κάνει με το γεγονός ότι μόλις ψηφιστεί από το ελβετικό κοινοβούλιο αυτή η συμφωνία θα επεκταθεί και για τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άρα και για την Ελλάδα. Προβλέπεται αυτό να γίνει προς το τέλος του 2011 αλλά θα ισχύει από το 2013. Πρέπει να σημειωθεί πως αν τα χρήματα δεν προέρχονται από φοροδιαφυγή ο πολίτης θα μπορεί να προσφύγει στη χώρα του προκειμένου να του επιστραφούν. Παράλληλα όταν φορολογηθούν τα χρήματα θα είναι πλέον νόμιμα, ενώ ο καταθέτης θα συνεχίσει να παραμένει «ανώνυμος». Η γερμανική κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να ζητάει πληροφορίες μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό περιπτώσεων ανά έτος (750-999). Αν τα χρήματα απομακρυνθούν από την Ελβετία οι ελβετικές αρχές μετά από 12 μήνες θα ανακοινώσουν τα μέρη στα οποία κατευθύνθηκαν αυτά τα χρήματα. Πολλοί πιστεύουν ότι θα έλθει σύντομα το τέλος των offshore χρηματοοικονομικών κέντρων.
Σήμερα υπολογίζεται πως από τις ελληνικές τράπεζες έχουν απομακρυνθεί καταθέσεις ύψους 62 δισ. ευρώ. Ωστόσο όλα αυτά τα κεφάλαια δεν έφυγαν για το εξωτερικό. Πολίτες, λόγω της βαριάς και άδικης φορολογίας, αναγκάστηκαν να μειώσουν το ύψος των καταθέσεών τους προκειμένου να εκπληρώσουν από έτοιμα χρήματα τις υποχρεώσεις τους. Επίσης δεν πήγαν όλα τα χρήματα στην Ελβετία, ούτε μόνο σε ξένες Τράπεζες αφού όλες οι ελληνικές Τράπεζες έχουν εγκαταστάσεις στο εξωτερικό και ορισμένων Τραπεζών οι καταθέσεις τους σε επίπεδο ομίλων αυξήθηκε, όπως έχει αναφερθεί επίσημα. Οι μεταφορές κεφαλαίων έγιναν από ελληνικές Τράπεζες που λειτουργούν εδώ. Πάντως μια διάσταση που δεν έχει διερευνηθεί είναι εάν οι προαναφερόμενες στη χώρα επενδυτικές υπηρεσίες από μη κοινοτικές Τράπεζες (εκτός MiFID) έχουν ελεγχθεί κανονιστικά επαρκώς από την Τράπεζα της Ελλάδος και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Ο έλεγχος θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα στη χώρα με την μορφή διοικητικών προστίμων κατά ξένων Τραπεζών. Επιπλέον, δεν μπορεί να βγάλει κάποιος το συμπέρασμα πως όλα τα χρήματα που πήγαν στο εξωτερικό ήταν προϊόν φοροδιαφυγής ή παράνομων δραστηριοτήτων.
Πολλοί, φοβούμενοι μήπως χαθούν κόποι μιας ζωής, πήραν την απόφαση να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους. Ορισμένοι φοβήθηκαν επιστροφή στη δραχμή ή (κακώς) την ασφάλεια των καταθέσεων τους στις ελληνικές Τράπεζες. Με πρόχειρους όμως υπολογισμούς αν έστω και ένα ποσοστό των 62 δισ. ευρώ έχει κατευθυνθεί στην Ελβετία, συν αλλά προϋπάρχοντα 100 δισ., το κράτος θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά τα δημοσιονομικά του. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως η κυβέρνηση έχει αναλυτικά στοιχεία για το κύμα φυγής των καταθέσεων. Με τη συμφωνία όμως μεταξύ Ελβετίας και Γερμανίας μπορεί να ελπίζει σε μία καλή φορολόγηση επί του κεφαλαίου και όχι μόνο επί των τόκων. Τέλος πρέπει να σημειωθεί πως η συμφωνία θα ισχύει μόνο για Ευρωπαίους, ενώ δεν υπάρχει ανάλογη συμφωνία με Hong Kong, Σιγκαπούρη, Μακάο, Monaco, Dubai, Λουξεμβούργο, Jersey, Guernsey, Λονδίνο, Κύπρο και άλλες χώρες που επίσης φιλοξενούν χρήματα Ελλήνων. Πάντως η κάθε παρόμοια συμφωνία είναι σαν το ελβετικό τυρί. Έχει πολλές τρύπες. Οι πολιτικοί τις αγνοούν όπως πάντα (ή θέλουν να τις αγνοούν). Οι ειδικοί τις βλέπουν αλλά δεν ερωτώνται από τους πολιτικούς. Θα ισχύσει από 1/1/2013. Μετά την 1/1/2013 θα φορολογούνται και αποδίδονται από τους Ελβετούς μόνο οι τόκοι επί των καταθέσεων που είναι τώρα 10% στην Ελλάδα, ενώ τώρα αποδίδονται 35% όταν διατηρούν οι καταθέτες την ανωνυμία τους στην Ελβετία.
Η ελληνική πολιτεία εάν ήθελε να εξαγνισθεί και να εισπράξει χρήματα και μάλιστα περισσότερα από επίορκους πολιτικούς και υψηλόβαθμους διοικητικούς υπαλλήλους που όλοι συμφωνούν ότι υπάρχουν και όλοι υποπτευόμαστε, θα έπρεπε να έχει ενεργήσει με τον εξής παράλληλο τρόπο και σε ένα άλλο τομέα τουλάχιστον για να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα. Κατά πρώτον να επιμείνει στην ελβετική κυβέρνηση να ανοίξει τραπεζικός λογαριασμός της υπόθεσης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας TOR M1 που δεν άνοιξε μετά από απόφαση του ελβετικού δικαστηρίου και να δεσμεύσει τον λογαριασμό. Κατά δεύτερον να διερευνήσει, ή όπου το έχει κάνει με εξεταστικές επιτροπές της Βουλής που ανίχνευσε μόνο ποινικά αδικήματα να καταλογίσει αστικές ευθύνες εκεί όπου υπάρχουν και δεν παραγράφονται από το νόμο περί ευθύνης Υπουργών. Στη συνέχεια να επιβάλει την είσπραξη των ποσών με απλή πράξη καταλογισμού του Δημοσίου από χρήματα που της οφείλονται λόγω επιζήμιων ή/και απατηλών ή/και άπιστων ενεργειών επίορκων πολιτικών και υψηλόβαθμών οργάνων της Διοίκησης. Ας μη πάνε οι υποθέσεις αυτές στα ποινικά δικαστήρια αφού έχουν παραγραφεί από ποινικής πλευράς. Άλλα ποιος, εκτός από συνενόχους διερωτάται ο απλός πολίτης, εμποδίζει την Πολιτεία να διεκδικήσει αστικά τις ανάλογες αποζημιώσεις; Αυτή η πράξη καταλογισμού θα είχε ασφαλέστερο και υψηλότερο για τα έσοδα του Δημοσίου αποτέλεσμα. Θα ήταν επίσης πράξη δικαιοσύνης με ταυτόχρονο όφελος και στα Δημόσια έσοδα. Θα το τολμήσουν;