Να κοπούν οι περιττές δαπάνες
Το κράτος οφείλει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Είναι απαραίτητη η αναδιάρθρωση της κρατικής μηχανής, η μεταρρύθμιση της λειτουργίας της, ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών, καθώς και η επαναξιολόγηση των χρεώσεων των κρατικών υπηρεσιών υπέρ του αγρίως φορολογούμενου ανυποψίαστου πολίτη. Ένας χώρος δημοσιονομικών βελτιώσεων με ποιοτικές ταυτόχρονα συνέπειες είναι η Δικαιοσύνη. Κάθε χρόνο στο Πλημμελειοδικείο Αθηνών υποβάλλονται 300.000 μηνύσεις, ενώ οι ποινικές δικογραφίες που κυκλοφορούν ανέρχονται στις 800.000. Με την κατάθεση της μήνυσης ο μηνυτής πληρώνει 10 ευρώ. Το κράτος αντλεί επομένως μόνο από την Αθήνα 3.000.000 ευρώ ετησίως, ποσό σημαντικά χαμηλότερο από το κόστος που πληρώνει για να «απαντήσει» στον μηνυτή αν έχει δίκιο ή άδικο. Συγκεκριμένα η κινητοποίηση της κρατικής μηχανής από την κατάθεση της μήνυσης αναλύεται όπως προκύπτει από διάγραμμα ροής στα παρακάτω στάδια: Γίνεται η κατάθεση της μήνυσης στη γραμματεία του Πλημμελειοδικείου και πηγαίνει για καταγραφή στα κομπιούτερ. Γίνεται στη συνέχεια μελέτη από τον εισαγγελέα ποινικής δίωξης. Διαβιβάζεται με σχετικές οδηγίες από τον εισαγγελέα για προκαταρκτική εξέταση στο Πταισματοδικείο και ακολουθεί παραλαβή και μελέτη της δικογραφίας από πταισματοδίκη. Γίνεται κλήση όλων των εμπλεκόμενων (πολιτικοί ενάγοντες, μάρτυρες, κατηγορούμενοι κτλ) μέσω αστυνομίας, η οποία επιβαρύνεται σχετικά και ακολουθεί κατάθεση όλων των μαρτύρων στην πταισματοδίκη, η οποία τα γράφει ιδιοχείρως με εξαίρεση τα υπομνήματα. Σειρά έχει η αποστολή της δικογραφίας στο Πλημμελειοδικείο και η καταγραφεί στο κομπιούτερ. Ακολουθεί μελέτη από τον εισαγγελέα ποινικής δίωξης προκειμένου να βγει απόφαση. Η συνέχει έχει δύο σκέλη: Ή απορρίπτεται η μήνυση με διάταξη ως κατ΄ουσία ψευδή ή αστήρικτη οπότε και ειδοποιείται ο μηνυτής με έξοδα του κράτους ή ασκείται ποινική δίωξη. Αν ασκηθεί ποινική δίωξη ξεκινάει ένας νέος γύρος κινητοποίησης της δικαιοσύνης με παράλληλη οικονομική επιβάρυνση του κράτους. Είναι πρακτικά αδύνατο το κόστος του Δημοσίου να καλυφθεί με τα 10 ευρώ που έχει καταθέσει αρχικά ο μηνυτής. Το αρχικό κόστος είναι πολλαπλάσιο και θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί η τιμή στο πραγματικό κόστος μετά από σύγχρονη κοστολογική μελέτη. Δεν μπορεί ο ανυποψίαστος φορολογούμενος πολίτης να πληρώνει «αμαρτίες» άλλων. Έτσι το κράτος αντί για 3 εκατ. ευρώ μπορεί να αντλήσει με σωστή τιμολόγηση το πραγματικό κόστος λειτουργίας αυτής της υπηρεσίας. Για να διατηρήσει το κράτος τον κοινωνικό του χαρακτήρα μπορεί να αναλαμβάνει το κόστος όσων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν. Σε κάθε περίπτωση αν απορριφθεί ως αστήρικτη ή ψευδή η μήνυση θα πρέπει ο μηνυτής να επιβαρύνεται με τα πραγματικά κόστη συν μια προσάυξηση.