Μια καθαρή φωνή εν μέσω κρίσης
Εν μέσω της χειρότερης μεταπολεμικά παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι πολίτες έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ το διαυγή, στοιχειοθετημένο και ισορροπημένο δημόσιο λόγο από τους διαμορφωτές πολιτικής. Δυστυχώς, καθημερινά οι πολίτες «βομβαρδίζονται» από τοποθετήσεις ανεύθυνες, δημαγωγικές, κινδυνολογικές, αστήρικτες, αποπροσανατολιστικές.
Στην ομίχλη της παραπληροφόρησης για την κρίση και τις πραγματικές παρενέργειές της στην ελληνική οικονομία και τους πολίτες, ο λόγος που άρθρωσε αυτή την εβδομάδα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, καθηγητής Γιώργος Προβόπουλος δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι αποτέλεσε τον προβολέα, που φώτισε καθαρά τα πραγματικά προβλήματα.
Με το ακαδημαϊκό οπλοστάσιο ενός καταξιωμένου καθηγητή, με την μεγαλύτερη αξίας εμπειρία αγοράς του ενεργού τραπεζικού στελέχους και το αίσθημα ευθύνης που πρέπει να διακρίνει κάθε δημόσιο άνδρα που σέβεται την ιδιότητά του, ο διοικητής της ΤτΕ επιχείρησε να διαλύσει ορισμένους επικίνδυνους μύθους.
Μάλιστα, για πρώτη φορά εδώ και αρκετά χρόνια, οι πολίτες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια δημόσια τοποθέτηση κεντρικού τραπεζίτη σαφή και κατανοητή ακόμη και στους μη εξειδικευμένους στα ζητήματα της οικονομίας, χωρίς περιττά «στρογγυλέματα», εξωραϊσμούς και τεχνοκρατικές, λεκτικές ακροβασίες.
Η κρίση είναι σοβαρή, μας επηρεάζει καταλυτικά και, δυστυχώς, είμαστε ανοχύρωτοι στις πιέσεις της, ήταν το μήνυμα του κ. Προβόπουλου. Το πρόβλημα δεν είναι, όπως εσφαλμένα υποστηρίζεται από πολλές πλευρές, αν η Ευρωπαίοι εταίροι θα μας πιέσουν για λιτότητα, αν θα επιβάλλουν την επιτήρηση των «κακών παιδιών». Το πραγματικό πρόβλημα είναι, ότι τα σημερινά ακραία δημοσιονομικά και οικονομικά προβλήματα της χωράς, που οι πολιτικές ηγεσίες όχι μόνο δεν φρόντισαν να αντιμετωπίσουν έγκαιρα στις καλές εποχές, αλλά το επιδείνωσαν με άσκοπα αντιπαραγωγικά «δώρα» προς ορισμένους φίλους, οδηγούν σε άκρως επικίνδυνες ατραπούς σε συνθήκες διεθνούς κρίσης.
Το πραγματικό πρόβλημα, όπως ορθά επισήμανε ο διοικητής της ΤτΕ, είναι ότι αν δεν βάλουμε άμεσα τάξη στα του οίκου μας, αργά ή γρήγορα θα μας ανακαλέσουν στην τάξη οι αγορές, από τις οποίες ζητούμε διαρκώς τα πολύτιμα κεφάλαια που χρειάζονται για να καλυφθούν οι «τρύπες» του προϋπολογισμού, αλλά και του ισοζυγίου πληρωμών.
Το μήνυμα του κ. Προβόπουλου είναι σαφές και δεν πρέπει να συσκοτισθεί από πολιτικές σκοπιμότητες: αυτή τη φορά το πρόβλημα της οικονομίας δεν μπορεί να «κρυφθεί κάτω από το χαλί», ούτε να ξεπερασθεί με ημίμετρα και πολιτικά «παζάρια» με τους εταίρους μας. Χρειάζεται σκληρή προσπάθεια από όλους, χωρίς άλλες υπεκφυγές και αναβολές, πριν επιβάλουν ερήμην μας την επώδυνη θεραπεία οι πιστωτές της χώρας…